Ευλογείται άγγελοι Κυρίου τον Κύριον.....

"Ψηφιδωτὸ στὸ δάπεδο βυζαντινῆς οἰκίας"
στὸν Γιάννη Μιχαηλίδη
Ἰούνιος 1992-


Τὸ φῶς στὸν κῆπο καθαρίζει τὶς φωνὲς καὶ τὴ σκόνη.
Στὸ βάθος νιώθουμε τὴν παρουσία του. Φαίνονται μόνο
τὰ μαλλιά, ἡ αὔρα καὶ ὀσμὴ λεμονιοῦ μαζὶ μὲ
ἄνθος, τσακίζοντας τὶς ἐποχὲς καὶ τὶς συνήθειες.
Εἶναι δειλινό. Οἱ ἐλιὲς δένουν καρπὸ ἀπὸ τὰ
λόγια του. Δὲν εἶναι καθόλου εἰδυλλιακά.
Τὰ ἀπέναντι βουνὰ ξεφουσκώνουν σὰν ἀερόστατα,
τὰ ποτάμια γυρίζουν πίσω καὶ ἡ νύχτα ἔρχεται
πίσσα καίγοντας τὸ πράσινο, ἢ νομίζουμε; Ὅπως
καὶ νὰ ἔχουν τὰ γεγονότα, ἀκοῦμε τὴν ὁμιλία του.
Πίσω εἴμαστε, πολὺ πίσω, κρυφοὶ μαθητές,
μυστικὰ βαπτισμένοι. Κρύβουμε τὸ πρόσωπο
καὶ φανταζόμαστε τὸ ἀεράκι καὶ τὴ μέντα
τῶν ματιῶν του. Εἶναι ἀδύνατο νὰ πλησιάσουμε.
Ἄρχισε νὰ βρέχει. Τὸ χῶμα μουγκὸ δαγκώνει
τὶς λέξεις. Κάποιος ἄναψε ἕνα κερί.
Φύγαμε ἀπὸ τὸ πορτάκι τοῦ κήπου.
Μᾶς κατάπιε τὸ σκοτάδι, μᾶς μαχαίρωσε ἡ φωνή.


Γιάννης Κοντός